خداوند نسبت به مردم، رحيم و مهربان است. يکي از نشانه‏هاي لطف و مرحمت خداوندي آن است که ناراحتيها و گرفتاريهاي آنان [ صفحه 82] را به حساب آورده و در مقابل از گناهانشان مي‏کاهد. از جمله اين ناراحتيها؛ ناراحتي ناشي از مرض و بيماري است که به وسيله‏ي آن، گناهان آدمي محو مي‏شود. البته به شرط آنکه انسان در حال ناخوشي راضي باشد و چيزي که برخلاف تسليم و رضا باشد و خدا را به خشم آورد نگويد. ساعات الأوجاع يذهبن بساعات الخطايا. [1] . لحظه‏هاي دردها لحظه‏هاي گناهان را از بين مي‏برند.