دين اسلام مقرر داشته است که انسان به اندازه توانايي و امکان خويش به ديگران کمک کند، چه آن کمک مالي باشد و چه غير مالي. اين موضوع را به حدي مورد توجه قرار داده است که آن را در رديف عبادات به شمار آورده و همان پاداشي که براي عبادت معمولي منظور داشته، براي آن در نظر گرفته است. بنابراين شما فکر نکنيد که عبادت فقط اختصاص به نماز، روزه يا حج و امثال آنها دارد بلکه آنها به جاي خود واجب و محفوظ اند، ولي رسيدن به ديگران و انجام خدمتي براي آنان و دستگيري از کسي که احتياج به راهنمايي دارد، خود نيز عبادت است. مثلا کسي را به پزشک برساند، نزد کارفرمايي که کارگرش را اخراج کرده شفاعت کند و به کسي که نمي‏تواند کاري بيابد کاري محول کند از اين قبيل امور. الماشي في حاجة اخيه کالساعي بين الصفا و المروة [1] . کسي که براي انجام کار برادر ديني خود، گام بردارد، مانند کسي است که سعي ميان صفا و مروه (که از اعمال حج است) به جا مي‏آورد.