1- عبيد بن زراره گويد: از حضرت صادق - عليهالسلام - از تفسير گفتار خداي بزرگ که ميفرمايد: «و من يکفر بالايمان فقد حبط عمله» [1] «کسي که انکار کند آنچه را بايد به آن ايمان بياورد، اعمال او تباه ميگردد». پرسيد.
فرمود: مقصود آن کسي است که کرداري که به آن اقرار و اعتراف کرده ترک کند.
پرسيدم: مرتبهي ترک آن که باعث ترک همهي آن ميشود؛ چيست؟
فرمود: از (مراتب) آن است که عمدا نماز را ترک کند بدون اينکه مست باشد و يا علتي داشته باشد. [2] .
2- زرارة گويد: از حضرت صادق - عليهالسلام - پرسيدم از گفتار خداي عزوجل که ميفرمايد: (و من يکفر بالايمان فقد حبط عمله) «کسي که انکار کند آنچه را بايد به آن ايمان بياورد اعمال او تباه ميگردد.»
فرمود: يعني ترک کند کرداري را که به آن اقرار و اعتراف کرده است، و از آن جمله است ترک نماز بدون اينکه بيماري داشته باشد و اشتغال به کاري
[ صفحه 71]
بوده باشد. [3] .
|