ابوعبدالرحمان گويد: از امام صادق - عليه‏السلام - سؤال کردم: گاهي مي‏شود که محزون مي‏شوم و گاهي مي‏شود که مسرور مي‏شوم در حالي که براي آن هيچ علت و سببي ناشي از اهل و عيال و ثروتم نمي‏بينم، اين از چيست؟ حضرت فرمود: با هر انساني - بدون استثناء - فرشته و شيطاني هست، پس فرح و سرور او هنگامي است که فرشته به او نزديک مي‏شود، و حزن و اندوه او هنگامي است که شيطان به او نزديک مي‏شود، و اين است معني فرمايش خداي متعال: (الشيطان يعدکم الفقر و يأمرکم بالفحشاء و الله يعدکم مغفرة منه و فضلا والله واسع عليم) «شيطان، شما را وعده‏ي فقر و تهيدستي مي‏دهد؛ و به فحشاء (و زشتيها) امر مي‏کند؛ ولي خداوند وعده‏ي آمرزش و فزوني به شما مي‏دهد، و خداوند، قدرتش وسيع؛ (و به هر چيز) داناست. (و به همين دليل، به وعده‏هاي خود وفا مي‏کند)». [1] .