داود رقي گويد: از امام صادق - عليه‏السلام - راجع به فرمايش خداي عزوجل: (و کان عرشه علي الماء) [1] «و عرش (حکومت) او، بر آب قرار داشت» چيست؟ حضرت به من فرمود: (آنان در اين مورد) چه مي‏گويند؟ عرض کردم: مي‏گويند: عرش خدا روي آب بود، و خدا روي عرش قرار داشت. حضرت فرمود: دروغ گفتند، هر کس اين ادعا را بکند خدا را روي چيزي قرار داده است، و او را با صفت مخلوقات توصيف نموده است، و لازمه‏ي اين سخن آن است که حامل (و وسيله‏اي که او را برداشته است) از او قوي‏تر باشد. عرض کردم: برايم بيان کن فدايت شوم. [ صفحه 524] حضرت فرمود: خداوند دين و دانش خود را بر آب بار نمود پيش از آنکه زمين و آسماني باشد يا جن و انسي يا آفتاب و ماهي باشد، و هنگامي که خواست انسانها را بيافريند، آنها را (در عالم ذر) مورد خطاب قرار داد و فرمود: پروردگار شما کيست؟ نخستين کسي که تکلم نمود پيامبر اکرم - صلي الله عليه و آله و سلم - و اميرالمؤمنين و امامان - صلوات الله عليهم - آنان گفتند: تو پروردگار ما هستي، و لذا خدا علم و دين خود را بر دوش آنان گذاشت، سپس به فرشتگان فرمود: اينان حاملان علم و دين من هستند، و اينان امينان من در ميان بندگان من هستند، و اينان مسؤول هستند. سپس به فرزندان آدم گفته شد: اقرار کنيد به ربوبيت براي خدا، و به اطاعت براي اين اشخاص. مردم گفتند: پروردگارا اقرار نموديم. خداي عزوجل به ملائکه فرمود: شاهد باشيد. فرشتگان گفتند: شهادت داديم، تا فردا نگويند: ما از اين مطلب غافل بوديم، يا بگويند: پدران و نياکان ما پيش از ما شرک ورزيدند، و ما نسل آنان که بعد از آنها هستيم، و ما به تبعيت از نياکانمان مشرک هستيم، آيا ما را به وسيله‏ي کساني که راه باطل را پيمودند هلاک مي‏کني. اي داوود؛ ولايت ما در عالم ذر مورد تأکيد آنها قرار گرفت. [2] .