1- ابوبصير گويد: از امام صادق - عليه‏السلام - راجع به معني فرمايش خدا: (و ما جعلنا القبلة التي کنت عليها الا لنعلم من يتبع الرسول ممن ينقلب علي عقبيه) [1] «و ما، آن قبله‏اي را که قبلا بر آن بودي تنها براي اين قرار داديم که افرادي که از پيامبر پيروي مي‏کنند، از آنها که به جاهليت بازمي‏گردند مشخص شوند» سؤال نمودم که آيا پيامبر ابتدا دستور به نماز گزاردن به سوي بيت المقدس شد؟ حضرت فرمود: آري؛ رسول خدا - صلي الله عليه و آله و سلم - به سوي آسمان نگاههاي انتظار آميز مي‏نمود، چون خدا دانست که در قلب او چه مي‏گذرد فرمود: (قد نري تقلب وجهک في السماء فلنولينک قبلة ترضاها) [2] «نگاههاي انتظارآميز تو را به سوي آسمان (براي تعيين قبله‏ي نهايي) مي‏بينيم! اکنون تو را به سوي قبله‏اي که از آن خشنود باشي، بازمي‏گردانيم». [3] . 2- حلبي گويد: به امام صادق - عليه‏السلام - عرض کردم: آيا پيامبر - صلي الله عليه و آله و سلم - به طرف بيت المقدس نماز مي‏خواند؟ فرمود: بله. عرض کردم: آيا پشت به سوي کعبه مي‏ايستاد؟ حضرت فرمود: اما هنگامي که در مکه بود نه، و هنگامي که به مدينه هجرت [ صفحه 518] فرمود بله، تا وقتي که دستور به گزاردن نماز به سوي کعبه داده شد. [4] . 3- از امام صادق - عليه‏السلام - سؤال شد: چه هنگام به پيامبر - صلي الله عليه و آله و سلم - دستور نماز گزاردن به سوي کعبه داده شد؟ حضرت فرمود: پس از بازگشتش از جنگ بدر. [5] .