1- زيد بن ابو اسامة گويد: از امام صادق - عليه‏السلام - راجع به معني و تفسير فرمايش خدا: (ان الذين اتقوا اذا مسهم طائف من الشيطان تذکروا فاذاهم [ صفحه 507] مبصرون) [1] «پرهيزکاران هنگامي که گرفتار وسوسه‏هاي شيطان مي‏شوند به ياد (خدا و يا پاداش و کيفر او) مي‏افتند و (در پرتو ياد او، راه حق را مي‏بينند و) ناگهان بينا مي‏گردند».سؤال کردم. حضرت فرمود: مراد گناهي است که انسان تصميم مي گيرد آن را انجام دهد ولي چون خدا به يادش مي آيد، گناه را رها مي کند . [2] 2- ابوبصير گويد: از حضرت صادق - عليه‏السلام - از تفسير اين آيه: (اذا مسهم طائف من الشيطان تذکروا فاذا هم مبصرون) [3] «همانا آنانکه پرهيزکاري کردند هرگاه شيطان رهگذري خود را بر آنها شايد يادآور شوند و بناگاه بينا شوند» پرسيدم. فرمود: او بنده‏اي است که قصد گناه کند سپس يادآور از خدا شود، و خودداري کند، پس اين است که خدا مي‏فرمايد: (تذکروا فاذاهم مبصرون) [4] «يادآور شوند و به ناگاه بينا شوند».