ابوبصير گويد: از حضرت صادق - عليه‏السلام - پرسيدم از دعا کردن و بلند کردن دستها (که چگونه خوب است صورت بگيرد). فرمود: بر چهار وجه (و کيفيت) است: [ صفحه 488] 1- اما براي پناه بردن به خدا (از شر دشمنان)، درون دستهاي خود را به طرف قبله نمايد. 2- و اما در دعا براي روزي دستهاي خود را باز نما و درون آن دو را به سوي آسمان بدارد. 3- و اما تبتل [1] ؛ پس آن اشاره کردن با انگشت سبابه است. 4- و اما ابتهال؛ بلند کردن دستها است به طوري که از سرت بگذرد. و دعاي تضرع اين است که انگشت سبابه را در برابر رويت بجنباني، و آن دعاي ترس است.