1- عمر بن يزيد صيقل گويد: خدمت امام صادق - عليه‏السلام - شرفياب شدم، مردي - که مبتلا به بيماري بواسير شديد بود - از ايشان سؤال نمود: براي دردم دوائي که با آب جو مست کننده تهيه شده است توصيه کرده‏اند، و من از خوردن آن قصد لذت ندارم، بلکه جنبه‏ي دوائي آن را کار دارم آيا جايز است از آن مصرف کنم؟ حضرت فرمود: خير، يک جرعه هم جايز نيست. عرض کردم: چرا؟ حضرت فرمود: چون حرام است. و همانا خداوند عزوجل شفا را در هيچ يک از چيزهائي که حرام نموده است قرار نداده است. [1] . 2- قائد بن طلحه گويد: از امام صادق - عليه‏السلام - سؤال نمودم: آيا جايز است با دوائي که با نبيذ (آب جوي مست کننده) قاطي است، مداوا کرد؟ فرمود: شايسته نيست بر کسي، که با حرام طلب شفا کند. [2] .