سماعه گويد: از حضرت صادق - عليه‏السلام - درباره‏ي اين آيه پرسيدم که خداوند مي‏فرمايد: (من قتل نفسا بغير نفس أو فساد في الارض فکأنما قتل الناس جميعا و من أحياها فکأنما أحيا الناس جميعا) [1] «هر کس انساني را بدون ارتکاب قتل يا فساد در روي زمين بکشد، چنان است که گوئي همه‏ي انسانها را کشته است، و هر کس زنده کند نفسي را مثل آن است که تمام مردم را زنده کرده». امام صادق - عليه‏السلام - فرمود: يعني هر کس نفسي را از ضلالت و گمراهي به سوي هدايت و روشنائي رهنمون شود؛ او را زنده کرده، و هر کس نفسي را از هدايت به سوي گمراهي ببرد پس سوگند به خدا آن را به سوي مرگ و نابودي [ صفحه 456] برده است. [2] .