طلحة بن زيد گويد: از حضرت صادق - عليه‏السلام - پرسيدم دو شهر است و اهل هر دو کافر حربي هستند، و براي هر کدام پادشاهي جدا است. اهل آن دو شهر با هم جنگ کردند سپس صلح و سازش نمودند پس از آن يکي از آن دو پادشاه به رفيقش (يعني به پادشاه ديگر) خدعه زد، و آمد با مسلمانان سازش کرد که به وسيله‏ي آنها با آن شهر ديگر جنگ کند. (آيا جائز است مسلمانان با آن پادشاه همگامي کنند)؟ حضرت صادق - عليه‏السلام - فرمود: براي مسلمين نشايد که خدعه کنند و نه دستور به خدعه دهند و نه جنگ کنند با آنانکه نيرنگ زنند (و عهد شکني کنند) ولي مي‏توانند هر جا که مشرکين را يافتند با آنها بجنگند، و آنچه کفار بر آن پيمان بستند بر آنها نافذ نيست (يعني پيمان کفار و مشرکين و سازششان با يکديگر صحيح نيست و مانع از جنگ مسلمانان با آنها نيست، و هر کجا که مشرکين را يافتند مي‏توانند با آنها جنگ کنند). [1] . [ صفحه 455]