محمد بن ثابت و ابوالمعزا عجلي گويند: حلبي براي ما نقل نمود که از امام صادق - عليه‏السلام - درباره‏ي فرمايش خدا عزوجل: (و العاديات ضبحا) [1] «سوگند به اسبان دونده (مجاهدان) در حالي که به پيش مي‏رفتند». سؤال کردم. حضرت فرمود: رسول خدا - صلي الله عليه و آله و سلم - عمر بن الخطاب را با گروهي مسلمانان براي جهادي فرستاد، ولي او شکست خورده و در حالي که همراهان خود را مي‏ترسانيد، و همراهانش او را مي‏ترسانيد، بازگشت. و هنگامي که نزد پيامبر اکرم - صلي الله عليه و آله و سلم - آمد حضرت به علي - عليه‏السلام - فرمود: تو فرمانده باش و مهيا و آماده شو، و هر کس که مي‏خواهي از ميان مهاجرين و انصار انتخاب کن، و شبانه حرکت کن، و هرگز از جاسوس جدا مشو. (راوي گويد:) چون علي - عليه‏السلام - به آن منطقه‏اي که حضرت رسول اکرم - صلي الله عليه و آله و سلم - امر فرموده بود رسيد، تا صبحگاه مکث نمود، و آن هنگام به [ صفحه 442] دشمن حمله‏ور شد و به همين مناسبت خدا بر پيامبرش - صلي الله عليه و آله و سلم - اين سوره را نازل فرمود: «سوگند به اسبان دونده (مجاهدان) در حالي که نفس زنان به پيش مي‏رفتند». تا آخر آيه. [2] .