1- ابن‏سنان گويد: از امام صادق - عليه‏السلام - تفسير «بسم الله الرحمن الرحيم» را پرسيدم. حضرت فرمود: باء بهاء (و روشني) خدا است و سين (سناء) و ميم (مجد) اوست. برخي روايت کرده‏اند که: ميم و سين سناء (و رفعت) خدا است، و ميم مجد (و بزرگواري) خدا و يا ملک (و سلطنت) او است، و «الله» معبود و خداي هر چيزي است، و رحمان مهربان است به همه‏ي خلقش، و رحيم مهربان است به خصوص مؤمنين. 2- صفوان بن يحيي از شخصي روايت مي‏کند که گويد: از امام صادق - عليه‏السلام - درباره‏ي تفسير «بسم الله الرحمن الرحيم» سؤال کردم. حضرت فرمود: باء بهاء (و روشني) خدا است، و سين سناء (و رفعت) خدا است، وميم ملک (و سلطنت) خدا است. سؤال کردم: الله چه معني دارد؟ حضرت فرمود: الف نعمتهاي [1] خدا بر بندگانش است که به وسيله ولايت ما به آن دست يافتند، و لام الزام بندگان است به محبت و ولايت ما از ناحيه خدا. سؤال کردم: هاء چه معني دارد؟ حضرت فرمود: به معني هوان و حقارت براي آنان که با محمد و [ صفحه 10] آل محمد - صلي الله عليه و آله و سلم - مخالفت کند . گفتم: الرحمن چه معني دارد؟ فرمود: مهربان و با شفقت نسبت به همه‏ي جهانيان. گفتم:، الرحيم چه معني دارد؟ حضرت فرمودند: مهربان و رحيم نسبت به خصوص مؤمنين. [2] . - يعني رحمان اشاره به رحمت فراگير، و رحيم اشاره به رحمت مخصوص مؤمنين است. [ صفحه 13]

[1] الف حرف اول لفظ «آلاء» است و آلاء جمع إلي به معني نعمت است. [2] معاني الاخبار: ص 3، بحارالانوار، ج 89، ص 231، ح 13.