حماد بن عثمان گويد: شنيدم امام صادق - عليه‏السلام - مي‏فرمايد: رسول خدا - صلي الله عليه و آله و سلم - آن قدر روزه‏ي مستحب گرفت که گفته شد اصلا غذا (و نهار و شام) نمي‏خورد، و آن قدر (افطار) نمود (و روزه نمي‏گرفت) که گفته شد: ايشان اصلا روزه نمي‏گيرد. سپس روزه‏ي حضرت داوود - عليه‏السلام - گرفت (يعني) يک روز در ميان. سپس رسول خدا - صلي الله عليه و آله و سلم - مرتبا سه روز در ماه روزه مي‏گرفت. فرمود: روزه‏ي اين سه روز برابر است با روزه‏ي دهر (و هميشگي)، و شک و شبهه در سينه را از بين مي‏برد. پرسيدم: فدايت شوم؛ اين سه روز چه روزهائي است. فرمود: اولين پنجشنبه‏ي ماه، و اولين چهارشنبه‏ي بعد از دهه‏ي اول، و آخرين پنجشنبه‏ي از آن. عرض کردم: چرا اين روزه‏ها (داراي چنين مزيتي هستند)؟ فرمود: براي اينکه کساني که پيش از ما بودند هرگاه عذاب بر آنان نازل مي‏شد، در اين روزها نازل مي‏شد، و لذا رسول خدا - صلي الله عليه و آله و سلم - اين سه روز [ صفحه 364] وحشتناک را روزه مي‏گرفت. [1] .