ابن‏سنان گويد: از امام صادق - عليه‏السلام - درباره‏ي حوض کوثر سؤال کردم. حضرت فرمود: حوضي است که وسعت آن از بصري (در راه شام) تا صنعا (در يمن) است، آيا دوست داري آن را ببيني؟ گفتم: بله. (ابن سنان) گويد: حضرت دست مرا گرفت، و به بيرون مدينه برد، سپس با پاي مبارکش به زمين زد، من نگاه کردم نهري را ديدم که از يک طرف آن آبي جاري است از يخ سفيدتر، و در طرف ديگر آن شيري سفيدتر از يخ، و در وسط آن شرابي که از ياقوت زيباتر است، و من تا به آن روز چيزي زيباتر از آن شرابي که بين شير و آب بود هرگز نديده بودم. عرض کردم: فدايت شوم؛ اين از کجا سرچشمه مي‏گيرد؟ و منبع آن از کجا است؟ حضرت فرمود: اينها چشمه‏هائي است که خداوند آنها را در کتابش ذکر [ صفحه 341] نموده است، اينها چشمه‏اي از آب، و چشمه‏اي از شير، و چشمه‏اي از شراب است که جايگاهش در بهشت است و در اين نهر جاريند. و من در کناره‏هاي آن نهر درختهائي ديدم که دختران بهشتي در کنارشان بود، که به زيبائي آن هرگز نديده بودم، و در دست هر کدام جامي بود که زيباتر از آن هرگز نديده بودم، و آنها از جامهاي دنيا نيستند. پس حضرت به يکي از آنان نزديک شد و به او اشاره کرد که آبش بدهد، من به او نگاه کردم ديدم خم شد تا از نهر آب بردارد درخت نيز با او خم شد، از آب برداشت سپس به حضرت تقديم نمود، حضرت جام را از دست او گرفت و آشاميد، سپس ظرف را به او برگردانيد، و به او اشاره کرد او خم شد تا از نهر آب بردارد درخت نيز با او خم شد، از آب برداشت، و ظرف را به او داد، حضرت ظرف را به من داد من آشاميدم، هرگز شرابي گواراتر و لذيذتر از آن نخورده بودم، و بوي و رائحه‏ي آن مانند رائحه و بوي مشک بود، و من در جام نظري افکندم در او سه رنگ ديدم. به حضرت عرض کردم: فدايت شوم؛ من هرگز مانند اين روز نديدم و گمان نمي‏کردم که قضيه اين چنين است. حضرت فرمود: اين کمترين چيزي است که خداوند براي شيعيان ما آماده کرده است. همانا مؤمن هرگاه بميرد روحش به کنار اين نهر منتقل مي‏شود، و در مرغزارها و باغهايش مي‏خورد و از شرابش مي‏نوشد. و همانا دشمن ما هرگاه بميرد روحش به دره ي برهوت برده مي‏شود و براي هميشه در آن عذاب مي‏شود، و از زقومش (که غذاي بسيار تلخ و بدطعمي است) مي‏خورد، و از آب بسيار داغ و جوشانش مي‏آشامد. پس از (عذاب) آن دره به خدا پناه ببريد. [1] . [ صفحه 342]