هشام بن الحکم گويد: زنديق از امام صادق - عليه‏السلام - سؤال کرد: از کجا مي‏گويند: اهل بهشت ميوه‏اي مي‏خورند پس از خوردن، ميوه به حالت اوليه خود برمي‏گردد. حضرت فرمود: بله؛ اين مانند چراغ است که طالب آتش از آن آتش مي‏گيرد، ولي از نور او هرگز کم نمي‏شود در حالي که دنيا از آن پر از چراغ شده است. زنديق گفت: مگر نه اينکه مي‏خورند و مي‏آشامند و شما مدعي هستيد که به قضاي حاجت نيازي ندارند؟ حضرت فرمود: بله؛ چون غذاي آنها رقيق است و ثقل ندارد، بلکه از اجساد [ صفحه 332] آنها به وسيله‏ي عرق خارج مي‏شود. [1] .