سليمان بن مهران گويد: از امام صادق - عليه‏السلام - از معني فرمايش خدا: (و الأرض جميعا قبضته يوم القيامة) [1] «در حالي که تمام زمين در روز قيامت در قبضه‏ي [ صفحه 41] اوست» سؤال نمودم. حضرت فرمود: يعني اينکه زمين ملک اوست و هيچ کس در کنار او نيست. و«قبض» از ناحيه خداي متعال در مورد ديگر به معني منع و محدود ساختن است، و «بسط» از او به معني بخشش و وسعت دادن است. همان طور که مي‏فرمايد: «و الله يقبض و يبسط و اليه ترجعون» [2] «و خداوند است که روزي بندگان را محدود يا گسترده مي‏سازد، و به سوي او بازمي‏گرديد». يعني: (خداوند) مي‏بخشد و وسعت مي‏دهد و منع مي‏کند و محدود مي‏نمايد. و «قبض» از ناحيه‏ي خداوند عزوجل در استعمال ديگر به معني گرفتن يعني قبول کردن و پذيرفتن است، همانطور که مي‏فرمايد: (و يأخذ الصدقات) [3] «وصدقات را مي‏گيرد» يعني: آن را از اهلش و صاحبش مي‏پذيرد، و بر آن اجر و پاداش مي‏دهد. گفتم: پس فرمايش خدا که مي‏فرمايد: (و السماوات مطويات بيمينه) [4] «و آسمانها پيچيده در دست اوست» يعني چه؟ حضرت فرمود: يمين يعني دست، و دست يعني قدرت و نيرو، خداوند عزوجل مي‏فرمايد: و آسمانها پيچيده به وسيله‏ي قدرت و نيروي او است. خداوند منزه و متعالي است از سخنان شرک آلود (مشرکين) [5] .