هشام بن حکم گويد: در مني از امام صادق - عليه‏السلام - پانصد مطلب در مورد علم کلام پرسيدم، و گفتم: آنها (يعني متکلمين عامه) چنين و چنان مي‏گويند. امام مي‏فرمود: تو چنين و چنان بگو. [ صفحه 301] (هشام که از حاضر جوابي امام و تسلط آن حضرت بر مسائل کلامي تعجب کرد) گويد: گفتم: من مي‏دانم که مسائل حلال و حرام در دست شما است و شما از همه‏ي مردم نسبت به آن داناتريد ولي اين علم کلام است؟!! حضرت به من فرمود: واي بر تو اي هشام، خداي تبارک و تعالي حجتي بر مردم قرار نمي‏دهد که همه‏ي احتياجات مردم نزد او نباشد. (حجت خدا کسي است که از هرچه از او بپرسند جواب گويد). [1] .