سدير صيرفي گويد: در خدمت امام صادق - عليه‏السلام - بودم، و سؤالاتي را که دوستانم به من داده بودند برايشان مطرح مي‏نمودم، در آن هنگام سؤالي به ذهنم آمد لذا عرض کردم: فدايت شوم؛ مسأله‏اي همين الان به قلبم خطور کرد. حضرت فرمود: مگر در اين مسائل نيست؟ عرض کردم: خير. فرمود: آن سؤال چيست؟ عرض کردم: فرمايش اميرالمؤمنين - عليه‏السلام - که فرمود: «حديث ما سخت است و به سختي قابل پذيرش است، و نمي‏شناسد آنرا مگر فرشته‏ي مقرب يا پيامبر فرستاده شده، و يا بنده اي که خداوند قلب او را براي ايمان آزمايش کرده باشد». حضرت فرمود: بله ملائکه دو دسته هستند: مقرب و غير مقرب. [ صفحه 300] و انبياء دو دسته هستند: مرسل و غير مرسل (فرستاده شده و غير فرستاده شده) و مؤمنين دو دسته هستند: امتحان شده، و امتحان نشده. و اين امر (مسأله‏ي امامت ما) بر فرشته‏گان عرضه شد ولي به آن اقرار نکردند مگر مقربين. و بر انبياء عرضه شد ولي به آن اقرار نکردند مگر فرستادگان. و بر مؤمنين عرضه شد ولي به آن اقرار نکردند مگر امتحان شدگان. - توضيح: شايد منظور اين است که دسته‏اي که درجه و رتبه‏ي بالاتري داشتند به حکم شناخت بالاتر بدون مقدمه مقام و منزلت اهل بيت - عليهم‏السلام - را شناختند و به آن اقرار کردند. و علامه مجلسي - رحمه الله - در بيان اين حديث مي‏فرمايد: شايد مراد از اقرار؛ اقرار کامل و تام و تمام باشد که ناشي از شناخت و آگاهي کامل از علو منزلتشان و عجائب شأنشان مي‏باشد، بنابراين؛ اقرار ننمودن پاره‏اي از فرشته‏گان و انبياء - اين چنين اقراري - منافي با عصمت و طهارتشان نيست. و علامه طباطبائي در پاورقي مي‏فرمايد: بلکه مراد از اقرار؛ رسيدن به آنچه نزد اهل بيت - عليهم‏السلام - است از حقيقت دين، يعني کمال توحيد است که همان ولايت است، و اين مطلب چون داراي مراتب است، و مرتبه کامله ميسر نيست مگر براي کساني که در حديث مزبور ياد شده‏اند. [1] .