مفضل گويد: از امام جعفر صادق - عليه‏السلام - سؤال نمودم چرا بچه بدون تعجب مي‏خندد و بدون درد گريه مي‏کند؟ حضرت فرمود: اي مفضل؛ هيچ کودکي نيست مگر اينکه امام را مي‏بيند، و با او نجوي مي‏کند، پس گريه‏ي او به خاطر غيبت امام و پنهان شدن از او است، و خنده‏ي او هنگامي است که امام به او روي مي‏آورد. و اين وضع همچنان ادامه دارد تا وقتي که زبانش به سخن باز شود، در اين حال اين در به روي او بسته مي‏شود، و فراموشي قلب او را فرا مي‏گيرد (به طوري که يادش نمي‏آيد چه ديده و چه شنيده تا اينکه بازگو کند). [1] .