از امام صادق - عليه‏السلام - درباره‏ي معني فرمايش خدا: (و يوم نحشر من کل امة فوجا) [1] «(به خاطر آور) روزي را که ما از هر امتي، گروهي را محشور مي‏کنيم» پرسيده شد. حضرت فرمود: مردم در اين زمينه چه مي‏گويند؟ عرض کردم: مي‏گويند: آن در قيامت است. حضرت فرمود: آيا خداوند در قيامت از هر امتي گروهي را زنده مي‏کند، و [ صفحه 228] بقيه را رها مي‏کند؟ اين آيه در ارتباط با دوران رجعت است. و اما آيه‏ي قيامت پس اين است: (و حشرناهم فلم نغادر منهم أحدا) إلي قوله: (موعدا) [2] «و همه‏ي آنان (انسانها) را برمي‏انگيزيم، و احدي از ايشان را فروگذار نخواهيم کرد»؟! تا آنجا که مي‏فرمايد: «(اما شما گمان مي‏کرديد ما هرگز برايتان «موعدي را» قرار خواهيم داد). [3] .