معاويه بن وهب گويد: از امام صادق - عليه‏السلام - درباره‏ي فرمايش خدا: (الا من أذن له الرحمن و قال صوابا) [1] «و هيچ يک سخن نمي‏گويند جز به اذن خداوند رحمان (و آنگاه که مي‏گويند) درست مي‏گويند» سؤال نمودم. حضرت فرمود: ما به خدا قسم؛ همان اذن شدگان روز قيامت هستيم، و کساني که درست مي‏گويند. عرض کردم: هرگاه سخن گفتيد چه مي‏گوئيد؟ فرمود: حمد پروردگار را مي‏گوئيم، و بر پيامبرمان درود مي‏گوئيم، و براي شيعيانمان شفاعت مي‏کنيم و پروردگارمان ما را رد نمي‏کنند. [2] .