مفضل گويد: به امام صادق - عليه‏السلام - عرض کردم: آنگاه که در أظله (عالم [ صفحه 221] ارواح يا عالم مثال يا عالم ذر) بوديد به چه کيفيت بوديد؟ فرمود: نزد پروردگار خود بوديم، کسي جز ما نزد او نبود در سايه سبزي بوديم. و خدا را تسبيح و تقديس و تهليل و تمجيد مي‏گفتيم، و هيچ فرشته مقرب و جان داري غير ما نبود تا آن که خدا آفرينش چيزها را اراده کرد. پس آنچه خواست، چنانکه خواست از ملائکه و غير آنها، آفريد، و سپس علم آن را به ما رسانيد. [1] .