فضل بن ربيع گويد: منصور (دوانيقي) قبل از رسيدن به حکومت مانند کسي که کاملا مريد امام صادق - عليه‏السلام - باشد، بود. (منصور) مي‏گويد: در دوران حکومت مروان الحمار از امام صادق - عليه‏السلام - راجع به علت سجده‏ي شکري که علي - عليه‏السلام - انجام داد سؤال کردم. حضرت در پاسخ از پدرشان امام باقر - عليه‏السلام - و آن حضرت از پدرش علي بن الحسين - عليه‏السلام - و او از پدرش حسين - عليه‏السلام - و آن حضرت از پدرش علي بن ابي‏طالب - عليه‏السلام - روايت کرد که: رسول خدا - صلي الله عليه و آله و سلم - او را به مأموريت فرستاد، و ايشان آن مأموريت را به خوبي انجام داد و در راه آن متحمل سختي زيادي شد، و هنگامي که از آن مأموريت بازگشت، به مسجد آمد، در حالي که رسول خدا - صلي الله عليه و آله و سلم - عازم مسجد جهت نماز بود و با ايشان نماز خواند. هنگامي که از نماز بازگشت نزد رسول اکرم - عليه‏السلام - آمد، پيامبر گرامي، او را در آغوش گرفت، سپس از جريان سفر و مأموريت و آنچه انجام داده بود از او سؤال نمود. و چون حضرت امير - عليه‏السلام - ماجراي سفر را براي رسول اکرم - صلي الله عليه و آله و سلم - بازگو مي‏کرد، چهره‏ي ايشان از خوشحالي باز مي‏شد و آثار سرور بر آن آشکار مي‏شد. هنگامي که از گزارش سفر فراغت حاصل کرد پيامبر اکرم - صلي الله عليه و آله و سلم - به او فرمود: اي ابوالحسن مي‏خواهي به تو بشارتي بدهم؟ حضرت امير فرمود: پدر و مادرم فدايت شوند؛ چه بسا بشارت به من داده‏اي! حضرت رسول - صلي الله عليه و آله و سلم - فرمود: جبرئيل هنگام ظهر به من نازل شد و به من گفت: اي محمد؛ اين پسرعم تو است که اينک بر تو وارد خواهد شد، و [ صفحه 170] خداوند عزوجل مسلمانان را به وسيله‏ي او امتحان و آزمون خوبي کرده است، و او در اين سفر و مأموريت چنين و چنان کرد، و تمام آنچه را که تو برايم گفتي بازگو کرد، سپس جبرئيل به من گفت: اي محمد؛ از اولاد آدم کساني نجات يافتند که شيث بن آدم را که وصي پدرش آدم بود دوست داشتند، و پيروي کردند، و خود شيث هم به وسيله‏ي پدرش آدم نجات يافت، و آدم به وسيله‏ي خدا نجات يافت. اي محمد؛ هر کس سام بن نوح را که وصي پدرش نوح بود دوست داشت و از او پيروي مي‏کرد به وسيله‏ي سام نجات يافت، و سام به وسيله‏ي نوح نجات يافت، و نوح به وسيله‏ي خدا نجات يافت. [1] . اي محمد؛ هر کس اسماعيل بن ابراهيم خليل الرحمان، که وصي پدرش ابراهيم بود، را دوست داشت و از او پيروي کرد به وسيله‏ي اسماعيل نجات يافت، و اسماعيل به وسيله‏ي ابراهيم نجات يافت، و ابراهيم به وسيله‏ي خدا نجات يافت. اي محمد؛ هر کس يوشع بن نون که وصي موسي بود دوست داشت و از او پيروي کرد به وسيله‏ي يوشع نجات يافت، و يوشع به وسيله‏ي موسي نجات يافت و موسي به وسيله‏ي خدا نجات يافت. اي محمد؛ هر کس شمعون الصفا که وصي عيسي بود دوست داشت و از او پيروي کرد به وسيله‏ي يوشع نجات يافت و يوشع به وسيله‏ي عيسي نجات يافت و عيسي به وسيله‏ي خدا نجات يافت. اي محمد؛ هر کس که علي - عليه‏السلام - وزير تو در حياتت و وصي تو پس از وفاتت را دوست بدارد و پيروي کند به وسيله‏ي علي - عليه‏السلام - نجات يابد و علي - عليه‏السلام - به وسيله‏ي تو نجات يافت و تو به وسيله‏ي خداي عزوجل نجات يافتي. اي محمد، خدا تو را سيد انبياء و علي - عليه‏السلام - را سيد اوصيا و بهترين آنان قرار داد، و امامان را از ذريه‏ي شما قرار داد تا زماني که خدا شما را وارث زمين و [ صفحه 171] آنچه بر اوست قرار دهد. اينجا بود که علي - عليه‏السلام - سجده‏ي شکر انجام داد، و زمين را به شکرانه‏ي خداي متعال بوسيد. سپس امام صادق - عليه‏السلام - اضافه فرمودند: خداي عزوجل محمد و علي و فاطمه و حسن و حسين - عليهم‏السلام - را به طور اشباح (و موجودات نوراني) آفريد، که آنان خدا را در مقابل عرش او تسبيح و تمجيد مي‏گفتند چهارده هزار سال پيش از آنکه آدم را بيافريند، سپس آنها را نوري قرار داد و از اصلاب و پشتهاي مردان خوب به ارحام مادران خوب و پاک در دوراني پس از دوراني منتقل نمود. و هنگامي که خداي عزوجل خواست فضل و برتري آنها را بيان کند، و ما را با منزلت آنان آشنا سازد، و حق آنان را بر ما واجب کند آن نور را دو قسمت نمود: قسمي را در عبدالله بن عبدالمطلب قرار داد، و از آن محمد سيد انبياء و خاتم مرسلين شد، و نبوت را در او قرار داد. و قسم دوم را در عبد مناف، يعني ابوطالب بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبد مناف قرار داد، و از او علي اميرالمؤمنين - عليه‏السلام - و سيد اوصياء به وجود آمد. و رسول اکرم - صلي الله عليه و آله و سلم - او را متولي امور خود، و وصي و جانشين و خليفه، و شوهر دخترش و ادا کننده‏ي دين‏اش، و برطرف کننده‏ي غم و همّش، و برآورنده‏ي وعده‏اش و ياري دهنده‏ي دينش قرار داد. [2] .