ابراهيم بن رجاء شيباني گويد: به جعفر بن محمد - عليه‏السلام - گفتم: مراد پيامبر خدا - صلي الله عليه و آله و سلم - از اين جمله‏اي که به حضرت علي بن ابي طالب - عليه‏السلام - روز غدير فرمود: «هر که من مولايش هستم پس علي - عليه‏السلام - مولاي او است، خداوندا؛ دوست بدار دوستدار علي - عليه‏السلام - را، و دشمن بدار دشمن او را» چيست؟ راوي گويد: حضرت صادق - عليه‏السلام - راست نشستند سپس فرمودند: به [ صفحه 154] خدا؛ از رسول خدا - صلي الله عليه و آله و سلم - درباره‏ي اين مطلب سؤال شد، حضرتش پاسخ داد: خدا مولاي من است، و از من به خودم سزاوارتر است، و با امر او براي من هيچ اختياري نيست، و من مولاي مؤمنين هستم که از خودشان به خودشان سزاوارترم، و با امر من براي آنها هيچ اختياري براي آنها نيست. و هر که من مولايش هستم، و به خودش از خودش سزاوارترم به طوري که با امر من هيچ اختياري براي او نيست علي بن ابي طالب - عليه‏السلام - مولاي او است، يعني از او به او سزاوارتر است به طوري که با امر او براي آنها هيچ اختياري نيست. [1] .