فرات بن احنف گويد: شخصي از امام صادق - عليه‏السلام - سؤال کرد: کساني که در اطراف ما زندگي مي‏کنند به هنگام استعاذه مي‏گويند: پناه مي‏بريم به خدا از شر شيطان، و از شر سلطان، و از شر نبطي هرگاه به عرب تشبه نمايد. حضرت فرمود: مي‏خواهي اضافه کنم برايت؟ گفتم: بله. [ صفحه 145] حضرت فرمود: و از شر عرب هرگاه به نبطي تشبه نمايد. گفتم: اين چگونه است؟ حضرت فرمود: هر که در اسلام وارد شود ولي مولائي جز ما اتخاذ کند پس او پس از هجرت (از جاهليت) به دامان بدويت (و جاهليت) بازگشته است پس اين نبطي است که به عرب تشبه کند. و همچنين عربي هرگاه به نبطي تشبه نمايد، پس هر که به ولايت آن کسي که به وسيله‏ي آن وارد اسلام شد، سپس به ولايت غير ما اقرار کرد چنين شخصي به نبطي تشبه نموده. توضيح: نبطي: گروهي از مردم عراق بودند، که مردم آن زمان آنان را مردمي کم ارزش مي‏دانستند، ولي حضرت صادق - عليه‏السلام - اين بينش را تصحيح نمودند، و فرمودند: هويت حقيقي آدمي به آن است که انسان حق را بشناسد و به آن اقرار کند، و زبان و مليت ملاک حقيقي در هويت انساني نيست. [1] .