روايت شده است که قومي از يهود نزد امام صادق - عليه‏السلام - آمده و سؤال کردند: چه معجزه‏اي بر نبوت محمد - صلي الله عليه و آله و سلم - دلالت مي‏کند؟ حضرت صادق - عليه‏السلام - فرمود: کتاب او که بر کتابهاي ديگر آسماني هيمنه و تسلط دارد (و تحريفها و تغييرات در آنها را رسوا مي‏کند) آن کتابي که عقل هر بيننده‏اي را مبهوت مي‏سازد، به اضافه آنچه در اختيار او قرار داده شده است از حلال و حرام و غيره که اگر بخواهيم به بيان همه‏ي آنها بپردازيم سخن طولاني مي‏شود. يهوديها گفتند: از کجا بدانيم آنچه که مي‏گوئي درست است (و اين کتاب و اين حلالها و حرامها از ناحيه خدا بر پيامبر نازل شده است)؟ حضرت موسي بن جعفر - عليه‏السلام - که در آن مجلس حضور داشتند و کودک بودند - فرمود: چگونه ما بدانيم آنچه که از آيات موسي روايت مي‏کنيد، واقعا مستند به حضرت موسي - عليه‏السلام - است؟ يهوديها پاسخ دادند: چون انسانهاي صادق و راستگو آن را نقل کردند، و ما از آنها گرفتيم. [ صفحه 126] حضرت موسي بن جعفر - عليه‏السلام - فرمودند: شما نيز صحت آنچه شما را از آن با خبر کردم، به واسطه‏ي خبر کودکي است که خداوند بدون فراگيري از معلمي و بدون گرفتن از ناقلان، او را آگاه کرده است. يهوديها (چون اين ديدند و شنيدند) گفتند: شهادت مي‏دهيم که خدائي نيست جز خداوند واحد، و اينکه محمد - صلي الله عليه و آله و سلم - پيامبر و فرستاده‏ي اوست، و شهادت مي‏دهيم که شما امامان هدايت کننده و حجج من عند الله بر بندگانش هستيد. اينجا بود که حضرت صادق- عليه‏السلام - با شتاب برخاست، و پيشاني فرزندش موسي بن جعفر - عليه‏السلام - را بوسيد سپس فرمود: تو قائم به امر پس از من هستي. پس بدين جهت بود که واقفيه گفتند: موسي بن جعفر زنده است، و او است قائم. سپس حضرت صادق - عليه‏السلام - به يهوديهاي مسلمان شده خلعتهائي دادند، و پولها و هدايائي دادند آنها در حالي که مسلمان شده بودند از نزد حضرتش مرخص شدند. البته شبهه‏اي در اين مطلب (يعني اينکه حضرت موسي بن جعفر موصوف به قائم است) نيست، زيرا هر امامي پس از پدر خود قائم به امر است، و اما قائمي که تمام زمين را پر از عدل و داد مي‏کند حضرت مهدي فرزند امام حسن عسکري - عليهماالسلام - است. [1] .