مفضل بن عمر گويد: از امام صادق - عليه‏السلام - سؤال کردم: مراد از کلمات در فرمايش خدا که مي‏فرمايد: (و اذا ابتلي ابراهيم ربه بکلمات) [1] «و به خاطر آوريد هنگامي که خداوند، ابراهيم - عليه‏السلام - را با کلماتي آزمود» چيست؟ حضرت فرمود: همان کلماتي است که حضرت آدم - عليه‏السلام - آن را از پروردگارش دريافت نمود، و خداوند توبه‏ي او را قبول نمود، و آن عبارت است از اينکه گفت: «پروردگارا؛ از تومسألت مي‏نمايم به حق محمد و علي و فاطمه و حسن و حسين که توبه مرا قبول کني». و خداوند توبه او را قبول نمود، زيرا خدا توبه پذير و مهربان است. سپس گفتم: اي فرزند رسول خدا؛ مقصود خداوند از (فأتمهن) چيست؟ فرمود: يعني عدد دوازده امام را تا حضرت قائم (عج) کامل نمود که نه نفر از آنان از فرزندان امام حسين - عليه‏السلام - مي‏باشند. [2] .