حضرت امام جعفر صادق عليه‏السلام فرمودند: وقتي آيه‏ي: (و آنان که چون کار زشتي کنند)، (و الذين اذا فعلوا فاحشه) نازل شد، ابليس بالاي کوهي در مکه به نام ثور رفت و با بلندترين فرياد خود، عفريتهايش را صدا زد آنها جمع شدند و گفتند: سرورا چرا ما را فراخواندي؟ ابليس گفت: اين آيه نازل شد اکنون کدام يک از شما حريف آنها هستيد؟ عفريتي از شياطين برخاست و گفت: من چنين و چنان مي‏کنم. ابليس گفت: تو حريف آن نيستي. ديگري برخاست و همانند آن سخنان گفت. ابليس گفت: تو نيز از عهده آن [ صفحه 376] بر نمي‏آيي، وسواس خناس گفت: من از عهده‏اش برمي‏آيم. ابليس گفت: چگونه: او گفت: به آنان وعده و اميدواري (به توبه و آمرزش) مي‏دهم تا آن که مرتکب گناه شوند و چون به گناه درافتادند استغفار را از يادشان مي‏برم. ابليس گفت: تو حريف اين آيه هستي. پس او را تا روز قيامت مأمور (مقابله با) آن کرد [1] .