اميرمؤمنان علي عليهالسلام فرمودند:
«يهلک في رجلان؛ محب مفرط، يضعني غير موضعي، و يمدحني بما ليس في، و مبغض مفتر يرميني بما أنا منه بريء». [1] .
افراط و تفريط، همواره دو آفت بزرگ اديان و مذاهب بوده و عوامل گوناگون دروني و بروني، آيينها را در معرض اين خطر قرار ميدهد. عشق مفرط، جهل و ناداني، دفاع ناآگاهانه و بد، دنيا خواهي، قدرت طلبي، ترويج عقايد افراطي از سوي دشمنان، وجود عالمان متهتک خلافت قلمداد شدند و سرانجام امام صادق عليهالسلام به دستور منصور در مدينه به شهادت رسيدند. [2] دوران امام صادق عليهالسلام از نظر سياسي، دوره ضعف و تزلزل امويان و گسترش شورشها، قيامها، جنگها و نبردها، و فروپاشي و پيدايي حکومتهاست.
|