امام جعفر بن محمد بن علي بن حسين عليه‏السلام، هنگام طلوع فجر روز جمعه (يا دوشنبه)، هفدهم ربيع الاول سال 80 (يا 83) ق، مصادف با روز ولادت رسول خدا (صلي الله عليه و آله و سلم)، ديده به جهان گشود. مادر او فاطمه با کنيه‏ي ام‏فروه، فرزند قاسم بن محمد بن ابي‏بکر و مادر ام‏فروه، اسماء دختر عبدالرحمان بن ابي‏بکر بود. امام مادر خويش را به نيکي ياد مي‏کرد پارسايي، ايمان و نيکوکاري او را مي‏ستود. ابوعبدالله، ابواسماعيل و ابوموسي کنيه‏هاي حضرت که به مورد اول شهرت دارد و مشهورترين لقبهاي حضرت، صادق گفته شده است. [1] نشان انگشتري امام، ماشاءالله، لا قوة الا بالله و استغفرالله بود و البته چند جمله ي ديگر نيز روايت شده است. براي امام ده فرزند به نام‏هاي: اسماعيل امين، عبدالله افطح، امام موسي کاظم عليه‏السلام، محمد ديباج، اسحاق، عباس، علي، فاطمه کبرا، فاطمه صغرا و اسماء با کنيه‏ي ام‏فروه نام برده‏اند. در دوران زندگي امام صادق عليه‏السلام، شش خليفه اموي و عباسي به نام‏هاي هشام بن عبدالملک ، يزيد ناقص، ابراهيم بن وليد، مروان بن محمد، سفاح و منصور، حکم راندند. [ صفحه 10] امام صادق عليه‏السلام پس از 34 سال امامت و رهبري، در 68 (يا 65) سالگي در سال 148 هجري در مدينه به شهادت رسيدند و در قبرستان بقيع آرميدند.