حضرت امام جعفر صادق عليه‏السلام به معلي بن خنيس در روز نوروز که خدمت ايشان رسيد فرمودند: آيا مي‏داني امروز چه روزي است؟ عرض کردم: فدايت شوم، اين روزي است که ايرانيان آن را گرامي مي‏دارند و در آن به يکديگر هديه و عيدي مي‏دهند. ابوعبدالله الصادق عليه‏السلام فرمودند: سوگند به خانه‏ي کهن که در مکه است، اين روز يک ريشه‏ي کهن دارد که من برايت توضيح مي‏دهم تا آن را بداني. [ صفحه 266] اي معلي! روز نوروز، همان روزي است که خداوند در آن از بندگان پيمان گرفت که او را بپرستند و هيچ انبازي برايش نياورند و به فرستادگان و حجتهاي او و به امامان عليهم‏السلام ايمان بياورند. نوروز نخستين روزي است که خورشيد در آن طلوع کرد. هيچ نوروزي نيست مگر اين که در آن روز منتظر فرج هستيم؛ زيرا نوروز از روزهاي ما و شيعيان ماست. ايرانيان آن را حفظ کردند و شما آنها را از دست نهاديد. نوروز نخستين روز از سال ايرانيان است. آنان در حالي که تعدادشان سي هزار نفر بود زنده ماندند و زيستند و ريختن آب در نوروز سنت شد. [1] .