حضرت امام جعفر صادق عليه‏السلام درباره‏ي آيه‏ي (کساني که به آنان کتاب داديم، آن را تلاوت مي‏کنند آن گونه که حق تلاوت آن است). (الذين آتيناهم الکتاب يتلونه حق تلاوته) (بقره / 121) فرمودند: آياتش را روشن و شمرده مي‏خوانند، سعي مي‏کنند معانيش را بفهمند، احکام و فرامينش را به کار مي‏بندند، به وعده‏اش اميدوارند، از عذابش مي‏ترسند، از داستانهايش سرمشق مي‏گيرند، از مثلهايش پند مي‏گيرند، امرهايش را به جا مي‏آورند و از نهي‏هايش دوري مي‏کنند. به خدا سوگند که حق تلاوت قرآن به حفظ آيات و پشت سر هم خواندن حروف و کلماتش و تلاوت سوره‏اي و مطالعه‏ي حواشي و هوامش آن، نيست. حروف و کلماتش را حفظ مي‏کردند و حدود و معانيش را فروگذاشتند، بلکه به تدبر و تأمل در آيات آن است، خداي متعال مي‏فرمايد: (کتابي است خجسته که سوي تو فروفرستاديم، تا در آيات آن تدبر کنند). (کتاب انزلناه اليک مبارک ليدبروا آياته...). [1] .