يکي از موالي حضرت امام جعفر صادق عليه‏السلام فرمودند: يک نفر از ياران حضرت، بيمار شد و با عده‏اي از ياران امام براي عيادت او بيرون رفتيم. در راه با حضرت صادق عليه‏السلام مواجه شديم. از ما پرسيدند: کجا مي‏رويد؟ عرض کرديم: به عيادت فلاني مي‏رويم. فرمودند: بايستيد. ما ايستاديم. حضرت فرمودند: آيا سيبي، بهي، ترنجي، کمي عطر يا ترکه‏اي خوشبو به همراه يکي از شما [ صفحه 194] هست؟ عرض کرديم: از اين چيزها با خود نداريم. حضرت فرمودند: مگر نمي‏دانيد که بيمار از اين که چيزي برايش ببرند، آرامش مي‏يابد. [1] .