حضرت امام جعفر صادق عليه‏السلام درباره‏ي آيه‏ي (و کساني که از بيهوده اعراض مي‏کنند) و (و الذين هم عن اللغو معرضون) (مؤمنون / 3) فرمودند: يعني آن که کسي درباره‏ي تو نادرستي ببافد، يا چيزي که در تو نيست به تو نسبت دهد و تو به خاطر خدا، از او اعراض کني. در روايتي ديگر آمده است: مقصود خنياگري و کارهاي لهو و غفلت‏آور است. [1] .