حضرت امام جعفر صادق عليه‏السلام فرمودند: سليمان عليه‏السلام گنجشک نري را ديد که به جفت خود مي‏گويد: چرا خودت را از من دريغ مي‏کني؟ اگر بخواهي (يا بخواهم) قبه سليمان را با منقار خود برمي‏دارم و آن را به دريا مي‏افکنم. سليمان در حالي که لبخند مي‏زد به آن گنجشک گفت: آيا براستي مي‏تواني اين کار را بکني؟ گنجشک گفت: نه، اي پيامبر خدا، اما گاهي اوقات مرد براي همسرش خودنمايي مي‏کند و خودش را پيش او بزرگ نشان مي‏دهد و عاشق را بر آن چه مي‏گويد ملامتي نيست. سليمان به گنجشک ماده گفت: چرا خودت را از او دريغ مي‏داري، در حالي که او عاشق توست؟ گفت: اي پيامبر خدا، او عاشق نيست بلکه لاف عشق مي‏زند؛ چون در کنار من غير مرا هم دوست دارد. سخن ماده گنجشک در دل سليمان اثر کرد و بشدت گريست و چهل روز از مردم کناره گرفت و در اين مدت از خداوند مسألت مي‏کرد که دل او را براي محبت خودش خالي گرداند و محبتش را با محبت غير خود نياميزد. [1] .