حضرت امام جعفر صادق عليه‏السلام فرمودند: داود عليه‏السلام گفت: امروز خدا را چنان عبادتي کنم و چنان قرائتي بخوانم که هرگز چنان نکرده باشم. پس به محراب خود رفت و آن کرد (که گفت). چون نمازش را به پايان برد، ناگاه چشمش به قورباغه‏اي در محراب افتاد. آن قورباغه به او گفت: اي داود، عبادت و قرائتي که امروز به جاي آوردي تو را خوش آمد؟ گفت: آري. قورباغه گفت: هرگز تو را به اعجاب وا ندارد؛ زيرا من در هر شب، خداوند را هزار بار تسبيح مي‏گويم که از هر تسبيحي سه هزار حمد و ستايش منشعب مي‏شود. گاه من در قعر آب هستم و پرنده‏اي در هوا آواز مي‏دهد و من به گمان اين که او گرسنه است برايش روي آب مي‏آيم تا مرا بخورد بدون آن که هيچ گناهي کرده باشم. [1] .