حضرت امام جعفر صادق عليه‏السلام فرمودند: هرگاه مؤمني بتواند برادر خود را ياري رساند، اما کمکش نکند، خداوند در دنيا و آخرت او را تنها گذارد [1] و نيز حضرت فرمودند: هيچ مؤمني نيست که از آبروي خود براي برادر مؤمنش مايه بگذارد مگر آن که خداوند روزي او را بر آتش حرام گرداند و در روز قيامت سختي و خواري به او نرسد و هر مؤمني که از برادر مؤمن خود مقام و آبروي بيشتر داشته باشد اما در استفاده از مقام و آبروي خود براي کمک به او دريغ ورزد در دنيا و آخرت سختي و خواري [ صفحه 638] بيند و در روز قيامت شعله‏هاي آتش چهره‏اش را فرو گيرد، خواه دوزخي باشد يا آمرزيده [2] .