حضرت امام جعفر صادق عليه‏السلام فرمودند: هيچ گاه چهار نفر فراهم نيامدند و براي مطلبي به درگاه خدا دعا نکردند، مگر اين که با اجابت آن دعا از هم پراکنده شدند. [1] . و نيز حضرت فرمودند: هر گاه امر دشوار و ناگواري براي پدرم پيش مي‏آمد زنان و کودکان را گرد مي‏آورد. و سپس دعا مي‏کرد و آنها آمين مي‏گفتند. [2] . «ميان اين گونه خبرها و خبرهاي فقره‏ي پيشين مبني بر فضيلت دعاي پنهاني مي‏توان اين گونه سازش داد که احاديث قبلي را حمل بر مواردي کرد که در جمع شدن براي دعا تأثير اجتماعي وجود ندارد يا مواردي که شرع تنهايي و خلوت در آنها را مطلوب دانسته است مانند نماز شب، اما احاديث دسته‏ي دوم مربوط به [ صفحه 525] جاهايي مي‏شود که جمع شدن اثر اجتماعي دارد يا اختصاص به موارد خاصي دارد که در احاديث ذکر شده‏اند.» [3] .