حضرت امام جعفر صادق عليه‏السلام فرمودند: هرگاه به در مسجد رسيدي بدان که تو به آستان خانه‏ي پادشاهي بزرگ و پرشکوه آمده‏اي که جز پاکان بر بساط او قدم نگذارند و اجازه نشستن در مجلس او جز به صديقان داده نشود؛ وانگهي تو بر بساط خدمتگزاري و چاکري پادشاه قدم گذاشته‏اي پس اگر از هيبت و شکوه پادشاه غافل ماني خطري بزرگ تو را تهديد مي‏کند بدان که هر گونه خواهد با تو رفتار کند خواه به عدالت و يا با فضل و کرمش تواند. در پيشگاه او به ناتواني و تقصير و درويشي خود اعتراف کن؛ زيرا تو براي پرستش و همدمي با او آمده‏اي رازهايت را با او در ميان نه و بدان که اسرار درون خلايق همگي، يا آشکارشان بر او پوشيده نيست در برابر او همچون درويش‏ترين بندگانش باش و دلت را از هر علقه و دل مشغولي که حجابي ميان تو و پروردگارت شود خالي کن؛ زيرا که او جز پاکترين و خالص‏ترين را نمي‏پذيرد و بنگر که از کدام ديوان نامت بيرون مي‏آيد. اگر حلاوت مناجات با او و لذت گفتگو با وي را چشيدي و بر اثر رويکرد خوش او به تو و اجابتش، جام رحمت و کرامت او را سر کشيدي هر آينه لايق چاکري و خدمتگزاري او شده‏اي؛ اينک (به مسجد) درآي که در امن و امان خواهي بود و گرنه درنگ کن همچون بيچاره‏اي که راه‏هاي چاره بر او بسته شده است و دست اميدش کوتاه گشته و حکم مرگش صادر شده است. پس هر گاه خداي عزوجل بداند که دلت به راستي به او پناه آورده است با ديده‏ي مهر و رأفت و [ صفحه 460] محبت به تو بنگرد و در انجام کارهايي که محبوب و پسند اوست توفيقت دهد؛ زيرا او بخشنده و بزرگوار است و دوست دارد نسبت به بنده بيچاره‏اش که براي کسب خشنودي او، دلسوخته بر درگاهش ايستاده‏اند بزرگواري کند، خداي عزوجل فرموده: (آيا آن کيست که دعاي بيچاره‏ي درمانده را اجابت مي‏کند)، (امن يجيب المضطر اذا دعاه و يکشف السوء) (نمل / 62) [1] .