وصية اخري لأصحابه قال مولانا الباقر عليه‏السلام: من صنع مثل ما صنع اليه فقد کافأه، و من أضعف کان شکورا، و من شکر کان کريما، و من علم أنه يا صنع کان الي نفسه لم يستبطئي الناس في شکرهم و لم يزدهم في مودتهم، فلا تلمس من غيرک شکر ما آتيته الي نفسک و وقيت به عرضک، و اعلم أن طالب الحاجة لم يکرم وجهه عن مسألتک فأکرم وجهک عن رده [1] . امام باقر عليه‏السلام فرمود: هر کس (در عوض نيکي که به وي شده است) چنان کند که به او کرده‏اند، پاداش داده؛ و هر [ صفحه 70] که دو چندان کند، شکرگزاري کرده؛ و هر که شکر کند، کريم است. هر کس که بداند هر چه کند با خود کند، در تشکر از مردم کوتاهي نکند و مهر آنان را مزيد نخواهد. از ديگري مخواه در مقابل آنچه براي خود کرده‏اي، و آبرويت را بدان نگه داشته‏اي، از تو تشکر کند. بدان که طالب حاجت از تو، آبرويش را برابر تو حفظ نکرده، تو آبرويت را از رد کردن او حفظ کن.

[1] تحف العقول، ص 299؛ معاني الأخبار، ص 141، باب معني المکافاة و الشکر، ح 1. خصال شيخ صدوق، ص 258، ح 132 همين حديث را امام باقر از اميرمؤمنان عليه‏السلام نقل نموده است.