و من کتاب اميرالمؤمنين عليه‏السلام الي عثمان بن حنيف الانصاري و کان عامله علي البصره: ألا و ان لکل مأموم اماما يقتدي به و يستضي‏ء بنور علمه، ألا و ان امامکم قد اکتفي من دنياه بطمريه و بطعمه بقرصيه، ألا و انکم لا تقدرون علي ذلک و لکن أعينوني بورع و اجتهاد و عفة و سداد، فوالله ما کنزت من دنياکم تبرا و لا ادخرت من غنائمها و فرا و لا أعددت لبالي ثوبي طمرا، بلي کانت في أيدينا فدک من کل ما اظلته السماء، فشحت عليها نفوس قوم و سخت عنها نفوس آخرين، و نعم الحکم الله و ما أصنع بفدک و غير فدک و النفس مظانها في غد [ صفحه 239] جدث، الي آخره - آري؛ براي هر مأمومي امامي است که آن امام مقتدا و پيشواي اوست و به واسطه‏ي نور علمش راه را روشن مي‏سازد. بدانيد به درستي که امام شما اکتفا نموده از دنياي شما به دو لباس، و غذا (شبانه روز) به دو قرص نان. به درستي که شما نمي‏توانيد مثل من اين چنين زندگاني کنيد، ولي کمکم کنيد به ورع و تقوا و عفت و حيا. به خدا قسم از دنياي شما چيزي براي روز مبادا ذخيره نکرده‏ام و از غنايم جنگي چيزي براي خودم کنار نگذاشته‏ام. از آنچه زير اين آسمان است، تنها فدک در دست ما بود که عده‏اي نسبت به آن بخل ورزيدند و عده‏اي نسبت به آن سخاوت کردند، و خدا خوب حاکمي است، و من با فدک و غير فدک چه کاري دارم؛ در حالي که فردا جايگاه ما در گور خواهد بود.