فقها و دانشمندان زمان امام صادق عليه‏السلام و همچنين عالمان بعد از او، همگي آن حضرت را به عظمت و برتري علمي و گستردگي دانش ستوده‏اند. از آن جمله: 1- ابوحنيفه، پيشواي مشهور فرقه‏ي حنفي، گفته است: «من دانشمندتر از جعفر بن محمد نديده‏ام.» [1] و نيز از او نقل شده که گفته است: «لو لا السنتان لهلک نعمان» يعني اگر آن دو سال (شاگردي من نزد او) نبود، نعمان هلاک مي‏شد. (نام ابوحنيفه نعمان بن ثابت بوده است). 2- مالک، پيشواي فرقه‏ي مالکي، گفته است: «مدتي نزد جعفر بن محمد رفت و آمد مي‏کردم، او را همواره در يکي از سه حالت مي‏ديدم: يا نماز مي‏خواند، يا روزه بود و يا قرآن تلاوت مي‏کرد، و هرگز او را نديدم که بدون وضو حديث نقل کند.» [2] . 3- ابن‏حجر هيثمي گفته است: «به قدري علوم از او نقل شده که زبانزد مردم گشته و آوازه‏ي آن، همه جا پخش شده است و بزرگ‏ترين پيشوايان (فقه و حديث) مانند: يحيي بن سعيد، ابن‏جريح، مالک، سفيان ثوري، سفيان بن عيينه، ابوحنيفه، شعبه و ايوب سبحستاني از او نقل حديث کرده‏اند.» [3] . 4- ابوبحر جاحظ گويد: «جعفر بن محمد کسي است که علم و دانش او جهان را پر کرده است و گفته مي‏شود که ابوحنيفه و سفيان ثوري از شاگردان اوست، و شاگردي اين دو تن در اثبات عظمت علمي او کافي است.» [4] . [ صفحه 199] 5- ابن‏خلکان مورخ مشهور نوشته است: «او يکي از امامان دوازده گانه در مذهب اماميه، و از بزرگان خاندان پيامبر است که به علت راستي و درستي گفتار، وي را صادق مي‏خواندند. فضل و بزرگواري او مشهورتر از آن است که نياز به توضيح داشته باشد. ابوموسي جابر بن حيان طرطوسي شاگرد او بود. جابر کتابي شامل هزار ورق تأليف کرد که تعليمات جعفر صادق را در برداشت و حاوي پانصد رساله بود.» [5] . 6- شيخ مفيد مي‏نويسد: «به قدري علوم از او نقل شده که زبانزد مردم گشته و آوازه‏ي آن، همه جا پخش شده است و از هيچ يک از افراد خاندان او، به اندازه‏ي او علوم و دانش نقل نشده است.» [6] .