ان الله جل و عز اذا أراد بعبد خيرا طيب روحه فلا يسمع معروفا الا عرفه و لا منکرا الا أنکره، ثم قذف الله في قلبه کلمة يجمع بها أمره. [1] بي‏گمان، خداوند عزوجل چون خير بنده‏اي را خواهد روحش را پاک گرداند به طوري که هيچ معروفي به گوشش نرسد مگر آنکه آن را بشناسد و هيچ منکري را نشنود جز آنکه زشتش داند، سپس کلمه‏اي به دلش الهام کند که کارش را بدان فراهم آرد.