صل من قطعک، و أعط من حرمک، و أحسن الي من أساء اليک و سلم علي من سبک، و أنصف من خاصمک، واعف عمن ظلمک کما أنک تحب أن يعفي عنک، فاعتبر بعفو الله عنک؛ ألا تري أن شمسه أشرقت علي الابرار و الفجار. و أن مطره ينزل علي الصالحين و الخاطئين. [1] . با کسي که از تو بريده بپيوند، و به آن که از تو دريغ کرده بخشش کن، و با کسي که به تو بدي کرده نيکي کن، و به کسي که به تو دشنام داده سلام کن، و با کسي که به تو دشمني ورزيده انصاف ورز، و کسي که تو را ستم ورزيده عفو کن همچنان که دوست داري که از تو گذشت شود پس به عفو خدا از خودت عبرت گير؛ آيا نبيني که آفتابش بر نيکان و بدان هر دو مي‏تابد و بارانش بر شايستگان و ناشايستگان مي‏بارد؟! گفتار آرام و آهسته! و اخفض الصوت، ان ربک الذي يعلم ما تسرون و ما تعلنون، قد علم ما تريدون قبل أن تسألوه. [2] . صدايت را فرود آر، زيرا خدايي که نهان و آشکار را مي‏داند سؤال ناکرده مي‏داند که شما چه مي‏خواهيد.