حضرت صادق عليه‏السلام فرمود: «اِنَّ سوء الْخُلْقِ لَيفْسِدُ الْعَمَلَ کَما يفْسِدُ الخِلُّ الْعَسَلَ؛ همچنان که سرکه عسل را تباه مي‏کند، بدخلقي نيز عمل را تباه مي‏کند.» و در روايت ديگر به جاي کلمه «العمل» تعبير «لَيفْسِدُ الاْيمانَ» به کار رفته است؛ يعني بدخلقي ايمان را تباه مي‏سازد که در اين صورت خطر آن دوچندان خواهد شد؛ زيرا ايمان ريشه و اساس انسانيت را تشکيل مي‏دهد و آسيب ديدن آن ضررهاي جبران ناپذيري را در پي دارد. به همين جهت، وقتي به پيامبر خبر دادند که زني شبها عبادت مي‏کند و روزها روزه دارد؛ ولي اخلاقش زشت است و همسايگان را با زبان آزار مي‏دهد، حضرت فرمود: «لا خَيرَ فيها، هِيَ مِنْ اَهْلِ النّارِ؛ خيري در او نيست، او اهل آتش است.»