غير از احکام قرآن و حلال و حرام آن که ابدي است، خود اين کتاب ‏ژرف و فصيح و متين نيز با گذشت زمان کهنه نمي‏شود و پيوسته ‏معارف آن براي همه اقشار در همه زمانها درخشندگي و آموزندگي ‏دارد. امام صادق (عليه السلام) در حديثي به رمز و راز اين جاودانگي و طراوت‏ هميشگي در کلام خدا اشاره دارد. مردي از آن حضرت مي‏پرسد: چرا قرآن با نشر و درس و بررسي، تازه‏تر و شاداب‏تر مي‏شود و هرگزکهنه نمي‏شود.؟ امام صادق (عليه السلام) در پاسخ مي‏فرمايند: «لان الله تبارک و تعالي لم يجعله لزمان دون زمان و لا لناس دون ‏ناس فهو في کل زمان جديد و عند کل قوم غض الي يوم القيامه.» [1] . براي اين که خداي متعال آن را براي زماني خاص يا مردمي خاص‏ قرار نداده است. از اين رو قرآن در هر زمان تازه است و نزد هر قومي شاداب است تا روز قيامت. طراوت و تازگي قرآن براي همه و هميشه، به خاطر آن است که معجزه ‏جاويد پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) و کلام الهي است و در هر عصري پاسخگوي نيازهاي ‏فکري، هدايتي و اجتماعي مردم است.