امام صادق عليه‏السلام در ادامه با اشاره به جنبه‏ي سلبي قضيه، به تبيين يک سنت الهي مي‏پردازند. مي‏فرمايند بسياري از اقوام گذشته که مستوجب عذاب الهي شدند، مادامي که حقوق فقرايشان را رعايت مي‏کردند، از عذاب خداوند در امان بودند، اما زماني که از پرداخت حقوق مستمندان و فقرا غفلت مي‏ورزيدند و اين گناه را مرتکب مي‏شدند، عذاب الهي برايشان مسجل مي‏شد. نمونه‏ي بسيار مشهور در اين زمينه، تأخير چند ساله‏ي عذاب فرعون و فرعونيان از جانب خداوند متعال مي‏باشد. مادامي که عده‏ي زيادي از مردم فقير و تهيدست سر سفره‏ي فرعون غذا مي‏خوردند و سير مي‏شدند، خداوند عذابش را بر آن قوم نازل نکرد. [ صفحه 132] بنابراين بي‏اعتنايي به حقوق برادران ايماني، عذاب الهي را به دنبال خواهد داشت؛ خواه در اين دنيا باشد و خواه در آخرت. عذاب‏هاي اجتماعي مخصوص جامعه‏اي است که افرادش حقوق محرومان و مستضعفان را رعايت نمي‏کنند. چه بسا يکي از دلايل وقوع سيل‏ها، زلزله‏ها و گرفتاري‏هاي عجيب و غريب اين باشد که مردم آن جوامع به افراد فقير و تهيدست بهايي نمي‏دهند و توانمندانشان به فکر افزايش هر چه بيش‏تر قدرت و ثروت خود هستند، هرچند اين کار به بهاي محروم‏تر شدن محرومان جامعه باشد. توجه به اين نکات مي‏تواند پاسخ بسياري از سؤالات را براي ما روشن نمايد؛ سؤالاتي از اين قبيل که: چرا خداوند افرادي را که مستحق عقاب بودند، عذاب نکرد و يا چرا بعضي انسان‏ها خيلي زود مستوجب عذاب الهي شدند؟