در زندگي اجتماعي، انسان نسبت به برادران ايماني خود وظايفي دارد؛ از يک سو موظف است به آنها براي رفع حوايجشان کمک نمايد و از سوي ديگر، وظيفه دارد نسبت به آنها خيرخواه، وفادار و صميمي باشد و به آنها خيانت نکند. چگونه ممکن است که انسان برادر ايماني خود را فريب داده يا به او خيانت کند، به ناحق مالش را بربايد و ضرري به او برساند؟! کسي که در صدد برميآيد تا برادر ايماني خود را فريب دهد و او را فرومايه و حقير ميشمارد، چنين عملي به منزلهي در افتادن و درگيري و نبرد با او است. کسي که در معامله ميخواهد بر سر ديگري کلاه بگذارد، در واقع قصد جنگيدن با او را دارد. شکل ديگري از درگيري هنگامي است که کسي بخواهد فردي را از مقامش خلع کند و خود جانشين او بشود. چنين کساني مستحق عذاب خداوند هستند و جايگاه آنها در جهنم خواهد بود: من غش اخاه و حقره و ناواه جعل الله النار مأواه.
|