از گذر ممنوعيت نقل احاديث در مدت زمان طولاني توسط حکام اموي،احساس نياز شديد به نقل روايات و سخن پيامبر(ص)،اميرمومنان(ع)، امام(ع) را وامي‏داشت‏ به تربيت راويان در ابعاد مختلف آن روي آورد. لذا اينک از آن امام در هر زمينه‏اي روايت ‏وجود دارد و اين است راز ناميده شدن مذهب به «جعفري‏». آري، راويان با فراگرفتن هزاران حديث درعلومي چون تفسير، فقه،تاريخ، مواعظ، اخلاق، کلام، طب، شيمي و... سدي در برابر انحرافات‏ ايجاد کردند. امام صادق(ع) مي‏فرمود: ابان بن تغلب سي هزار حديث ‏از من روايت کرده است. پس آن ها را از من روايت کنيد. [1] . محمد بن مسلم هم شانزده هزار حديث از حضرت فرا گرفت. [2] و حسن ‏بن علي‏ وشا مي‏گفت: من در مسجد کوفه نهصد شيخ را ديدم که همه ‏مي‏گفتند: جعفربن محمد برايم چنين گفت. [3] . اين حجم گسترده از راويان در واقع، کمبود روايت از منبع‏بي ‏پايان امامت را در طي دوره‏هاي مختلف توانست جبران کند و ازاين حيث امام به موفقيت لازم دست‏ يافت. آري، روايت از اين امام منحصر به شيعه نشد و اهل سنت نيز روايات فراواني در کتب خود آوردند. ابن عقده و شيخ طوسي درکتاب رجال و محقق حلي در المعتبر و ديگران آماري داده‏اند که‏ مجموعاً راويان از امام به چهار هزار نفر مي‏رسند و اکثر اصول‏ اربع مأئه از امام صادق(ع) است و همچنين اصول چهارصد گانه اساسي ‏کتب اربعه شيعه (کافي، من لايحضره الفقيه، التهذيب، الاستبصار)را تشکيل دادند.